منا زاهدنمازی؛ علیرضا طلوعی؛ رضا قاسمی
چکیده
یکی از بهترین حسگرهای وضعیت برای کاربردهای فضایی، حسگر ستاره است که تعیین وضعیت را با استفاده از ستارگان میدان دید انجام می‌دهد. از مزایای اصلی این حسگر می‌توان به تعیین وضعیت اولیه توسط خود حسگر اشاره نمود. این کار توسط الگوریتم‌های شناسایی ستاره گم‌شده در فضا انجام می‌شود. این مقاله به ارائة یک الگوریتم گم‌شده در فضای جدید ...
بیشتر
یکی از بهترین حسگرهای وضعیت برای کاربردهای فضایی، حسگر ستاره است که تعیین وضعیت را با استفاده از ستارگان میدان دید انجام می‌دهد. از مزایای اصلی این حسگر می‌توان به تعیین وضعیت اولیه توسط خود حسگر اشاره نمود. این کار توسط الگوریتم‌های شناسایی ستاره گم‌شده در فضا انجام می‌شود. این مقاله به ارائة یک الگوریتم گم‌شده در فضای جدید مبتنی بر فاصلة هاسدورف میپردازد. با استفاده از فاصلة هاسدورف، دو الگوریتم شناسایی مختلف پیشنهاد شده و نتایج آنها با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتهاند. رویکرد اول بر اساس ستارة محور طراحی شده و رویکرد دوم، از بخشبندی کرة سماوی بهره میبرد. عملکرد شناسایی این دو رویکرد با استفاده از شبیهسازی 200 جهت تصادفی حسگر ستاره در قدرهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد، رویکرد استفاده از ستارة محور، عملکرد بهتری دارد و نرخ شناسایی آن در قدر 6، 5/93 درصد است. همچنین، زمان شناسایی در این الگوریتم با الگوریتم هرمی و تعدادی از الگوریتم‌های هندسی دیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. بر طبق نتایج، کوتاهترین زمان شناسایی، به الگوریتم هاسدورف تعلق دارد که آن را برای استفادههای بههنگام مناسب میسازد
